Depressie

Gedicht van een cliënt met 10 tallen jaren van depressie.

Vlinder

Ergens…achter in een donker woud
heeft een rups een cocon om zich heen gebouwd
Het eeuwige kruipen maakte har vreselijk moe
Ze sleepte zichzelf naar dit veilige plekje toe
In haar cocon heeft ze alle kracht gekregen
Maar ze voelde zich ook eenzaam en kon zich niet bewegen
In de cocon bleef ze klein
Diep in haar hart wilde ze een vlinder zijn
Ze is alleen bang voor de enorme verandering die ze zal ondergaan
En voor wat haar te wachten zal staan
Dapper als ze was besloot ze zich aan de natuur over te geven
En te vechten voor een gelukkig leven
Ze voelde in haar cocon een zware strijd
Ze raakte de controle over haar lichaam en leven kwijt
Op een dag verscheen er een zonnestraaltje door haar cocon
Dit was het moment waarop haar nieuwe leven begon
Ze ontpopte zich in de warmte van de zonnestralen
Ze voelde dat dit de bron was waar zij echte liefde kon halen
Haar kleurrijke vleugels spreidde ze uit het licht
Ze genoot van haar vormen,een prachtig gezicht
Ze vloog over zeeën,langs bergen ,door dalen
Ze rustte op bloemen en durfde nectar te halen
Ook hield ze van de sterren en vloog graag bij nacht
De aangename stilte heeft haar tot eindeloos dromen gebracht
De wereld lag voor haar open
Ze voelde zich vrij
Diep in jouw hart zit deze vlinder.
Die vlinder dat ben jij !!

Reactie cliënt maanden na afronding van een chronisch depressieve.

Hallo Mireille,ik wil je even laten weten hoe het gaat met me op dit moment,

Kan zeggen heel goed,ben nog steeds aan het afbouwen van mijn antidepressiva en hoop volgende maand er mee klaar te zijn,ook dat had ik nooit meer voor ogen gehad dat het toch nog steeds mogelijk was ,en het me ook nog gaat lukken ook.Ook dat is een wereld van verschil,en bijna niet uit te leggen
Verder ben ik nog geen nieuwe of oude obstakels tegen gekomen,en alles loopt zoals het loopt
eindelijk heb ik de rust terug gekregen waar ik altijd zo naar verlangde
Ben je nog elke dag zo dankbaar,dat jij met mij deze behandeling wel bent aangegaan,en er zoveel voor me uit hebt weten te halen.
Ik kan je wel vertellen dat mijn leven zoveel meer waarde heeft gekregen,en ik elke dag ook geniet ervan.
Mijn man heeft nog steeds geen werk,en dat is het enige wat me nog wel bezighoud,maar niet meer zoals voor heen.
Wat betreft mijn zoon ,schoondochter en kleinkinderen het gaat super en zijn zelfs al twee keer wezen slapen en hebben we leuke parken met ze bezocht,ben er zo blij mee,heb al zoveel moeten missen,maar dat halen we nu dan ook dubbel en dwars in .
we krijgen nu wat meer vrijheid en minder regels opgelegd als we met de kinderen samen zijn,en ik merk dat mijn schoondochter ook wel volwassener is geworden ,en heeft ook toegegeven dat ze vel fouten dingen heeft gedaan en gezegd,dus dat is al een pluspunt.
Ik mis je heel erg,en denk elke dag
Wel wil ik je een voorstel doen als je eens in de buurt mocht zijn ,mag je altijd aankomen om samen een bakje met mij te doen ,ik zou het heel erg fijn vinden,maar weet niet of jij het ook zou willen en er ook open voor sta.
mvg en heel veel liefs xxxxx

Dank je wel lieve Mireille Adriaansens

Mijn weg
 
Vele jaren stond ik op kruispunten
twijfel nam mij bij de hand
ik kon niet zien welke weg ik moest gaan
ik wist niet hoe ik dat kon weten
 
Ik ging naar de EEN en dan de volgende
ik kon niet vinden welke het best was
op EEN van de wegen viel ik in een diep gat
en een tijdje was ik de weg kwijt
 
Ik leefde mijn leven in tranen en pijn
ik kon niet zien wat er te winnen was
bij het leven dat ik niet meer leefde
ik ging bijna door de donkere deur van de dood
 
Het heeft een tijd geduurd,maar toen vond ik
een pad,op een stabiele achtergrond
het was niet wat ik dacht dat ik zou vinden
maar het bracht me gemoedsrust
 
En nu reis ik op deze weg
met minder en lichtere lading

Registraties